Wittybooks

Als er een Venn diagram zou bestaan van een agenda nodig hebben + houden van creatief bezig zijn + zelf willen bepalen hoe iets er uitziet, dan kom je uit bij een bullet journal. In dit mooie boekje kan ik namelijk zelf bepalen hoe ik de pagina’s van mijn agenda vormgeef.

Door ervaring heb ik nu uitgevonden wat voor soort pagina’s voor mij het beste werken. Wie weet haal je er inspiratie uit?

Het is een Leuchtturm1917 bulletjournal in lila en heeft heerlijk zacht gelig papier.

Mijn maand begin ik met een overzicht, zoals deze. Dit vind ik vooral handig om de hele maand in één oogopslag te kunnen zien. Ik gebruik verschillende kleuren markeerstift voor de soorten activiteiten. Geel is bijvoorbeeld meestal voor werk en roze voor (privé)afspraken. Ik schrijf overigens niet alles op en ik doe het ook pas als iets echt vaststaat (ik deel bijvoorbeeld op dit moment mijn eigen werktijden in en weet nog niet 100% zeker welke dagen ik de komende week aan het werk zal zijn, dus dat zet ik er dan nog niet in).

Na de “monthly spread” (volgens mij is dit de juiste terminologie- hey, ik doe ook maar wat) heb ik vervolgens de losse weken. Deze layout werkt voor mij het beste. Ik heb genoeg ruimte om alles op te schrijven en houd ook plek voor het plakken van extra to-do lijstjes.

Sommige mensen hebben hele spreads in hun bulletjournal met hoeveel water ze die dag hebben gedronken of hoevaak ze hebben gemediteerd. Ik houd dat allemaal niet bij, maar wat ik wel leuk vind is het maken van een “gelezen”-pagina (en soms schrijf ik er ook nog “gezien” onder), plus een pagina waarop ik leuke herinneringen schrijf. Dit zijn gewoon korte lijstjes en het kost dus niet veel tijd (ik schrijf er gedurende de maand dingen bij), maar het is wel super leuk om achteraf naar terug te kunnen bladeren. Met deze pagina’s sluit ik de maand af. En dan komt weer de “monthly spread” van de volgende maand.

O ja! En als je dan een bulletjournal hebt is het leuk om fijne pennen en stiften te hebben, plus bijvoorbeeld stickers.

De Stabilo pastel stiften zijn absoluut mijn favoriet, net als de Stabilo fineliners (point 88, fine 0,4). Zwarte fineliners koop ik het liefst bij de Hema. Daar hebben ze trouwens ook vaak leuke stickers. En ik verzamel plaatjes uit tijdschriften of bijvoorbeeld uit programmaboekjes van musea om in de bulletjournal te plakken.

Dit gebruik ik overigens ook allemaal voor mijn gewone dagboek, maar daar heb ik geen vaste indeling en daar schrijf ik alleen in als ik daar zin in heb.

Je ziet het: mijn bulletjournal is allesbehalve perfect. Een bulletjournal kan zo ingewikkeld en uitgebreid zijn als je zelf wilt. Je vindt op het internet echt de mooiste “spreads” van mensen die er hele kunstwerken in tekenen en hoewel ik dat prachtig vind, gebruik ik ‘m eigenlijk dus vooral op een praktische manier.

In het verleden liep ik hier wel eens op vast en stopte ik zodra ik een boekje had “verpest”. Nu zie ik het als gebruiksvoorwerp en probeer ik vooral plezier te hebben in het kliederen zelf. Bijna iedere avond pak ik ‘m er even bij en dan word ik heerlijk kalm van het overzicht.

Liefs!

(En voor diegene die ooit opmerkte dat ik vast teveel tijd in mijn leven heb: ja, dat klopt. En die besteed ik lekker hier aan ;))

Vrijdag was het mijn verjaardag en heb ik heel de dag alleen maar dingen gedaan waar ik zin in had!

Mijn vriend volgde college vanuit huis, dus ik werd door hem gewekt met cadeautjes en een lekkere kop thee. Daarna heb ik nog even lekker liggen lezen en ontbeten. Vervolgens ben ik met Tara een kop koffie gaan doen. Van haar kreeg ik deze mooie rozen, die je op de stoel ziet liggen.

Toen ik thuiskwam stond er een bezorger voor de deur met deze prachtige bos bloemen. Ze kwamen van Kim en haar vriend. Wat een verrassing! Ik voelde me echt super verwend, met al die mooie bloemen van iedereen! Ik stuurde haar deze foto om te laten zien dat ik de bloemen had gekregen.

(Mijn ogen zijn zoals je ziet nog wat dik, vermoedelijk doordat mijn immuunsysteem een optater heeft gekregen… Of misschien valt het jullie helemaal niet op, maar mij wel! Ik heb nu nog steeds last van jeukende oogleden en dat heb ik wel vaker als ik ziek(ig) ben geweest, dus ik vermoed dat het daar iets mee te maken heeft. Iemand de gouden tip voor het boosten van je immuunsysteem?)

Nadat mijn vriend klaar was met zijn colleges zijn we in de auto gesprongen naar Schagen. Ik wilde namelijk langs een boekenwinkel om even lekker rond te kijken én mezelf te trakteren. Deze trok mijn aandacht en nam ik mee.

(Ook grappig: we liepen langs de bibliotheek en aangezien mijn vriend er nog nooit geweest was, gingen we even snel naar binnen. Ik dacht hem even rustig te laten zien hoe het er allemaal uitzag, maar ik was helemaal vergeten dat er een opening was van een feestweek. Mijn collega’s waren erg verbaasd me te zien! En ik hun ook, hahaha. We zijn stiekem snel weer weggegaan… 😉 Hoe leuk ik mijn collega’s ook vind, hoor!)

Na de boekenwinkel was het tijd voor koffie met iets lekkers. Dat deden we bij Peper & Goud. We zaten in de binnentuin, fijn in het zonnetje!

Deze stond al een hele tijd op mijn verlanglijstje en nam ik dus ook mee! Joan van Katherine J. Chen, over Jeanne D’Arc.

En deze dikke pil kreeg ik van mijn vriend. Het vervolg op The Priory of the Orange Tree. Yessss, eindelijk! Echt zin in, om deze te gaan verslinden.

Rond half zes reden we weer terug en besloten we door de McDrive te gaan voor een McPlant. Classy, he? Had ik zin in! We hebben lekker gegeten in de auto op de dijk, met uitzicht over de zee en Texel.

Met het dakraam open, want het was heerlijk weer!

De rest van de avond bestond uit een avondwandeling, een aflevering van Succession (we zitten nog in seizoen 1, dus geen spoilers alsjeblieft) en naar bed met een boek. Héérlijk.

De laatste tien jaar worstelde ik best wel met mijn verjaardag. Het idee dat die dag dan heel speciaal moet zijn en ik mensen moet uitnodigen zorgde altijd voor veel stress. Nu probeerde ik een andere tactiek: doen waar ik zin in heb, geen mensen uitnodigen en me daar ook niet schuldig over voelen. Als iemand daar een probleem mee heeft, dan vind ik dat vervelend, maar het is ook niet mijn verantwoordelijkheid. Daarnaast is het ook allemaal niet zo belangrijk, dus waarom zou ik me er zo druk om maken? Ik moet concluderen dat het goed gewerkt heeft!

Dus ja, zo werd dit meisje hierboven zomaar 33. Ik vind het eindelijk nog wel hartstikke jong!? Op naar 34!

‘I’m back, baby!’ Dat schreef ik op 1 april en bleken een soort van famous last words te zijn, want het tegenovergestelde bleek uiteindelijk waar. Ik voelde me een dag later namelijk alleen maar slechter, dus deed toch maar een Covid-test. Na drie jaar (en heel wat testen) verschenen er eindelijk eens twee streepjes op dat ding.

Ik lach er een beetje om, maar eigenlijk heb ik me de afgelopen twee weken behoorlijk slecht gevoeld! En ik ben nog steeds niet helemaal opgeknapt. Vanmorgen heb ik op zich lekker gewerkt (ook fijn om even het huis uit te zijn), maar ik ben er nog niet.

Vanbinnen ervaar ik een spagaat: enerzijds wil ik lief voor mezelf zijn en tegen mezelf zeggen dat ik me er aan over moet geven. Dat ik het rustig aan moet doen en dat ik mezelf dan vanzelf beter ga voelen. Anderzijds is daar de stem die zegt dat ik me niet zo moet aanstellen en dat ik hup, in de benen moet. Want wat als het gewoon tussen m’n oren zit?

Lees verder