Wittybooks

Altijd leuk om even op de vorige maand terug te blikken (dat ik de eerste twee weken van april vooral ziek was, vergeten we even). Voel je vrij om dit lijstje over te nemen ♥

Serie
Op dit moment zit ik helemaal in Succession. Wat een serie! Bij het zien van de eerste twee afleveringen dacht ik vooral: wat een deprimerende show, niets voor mij. Na een paar weken heb ik me toch maar eens aan de derde aflevering gewaagd en toen was ik om. Wat blijkt: het is vooral heel erg grappig. Een tragikomedie, waarbij je niet kunt wegkijken. De acteurs zijn allemaal fantastisch gecast (met o.a. een bijna onherkenbare Mr. Darcy. Matthew McFadden speelt nu sulletje Tom) en de personages en hun perikelen zijn herkenbaar, maar tegelijkertijd is het ook allemaal een gigantische ver-van-je-bed show. (We zijn nu halverwege seizoen vier, dus geen spoilers aub!).

Gelezen
Ok, mijn fan fiction obsessie is nog steeds niet voorbij, maar op vakantie is het me toch gelukt om andere boeken uit te lezen. Zo las ik voor het eerst in mijn leven een boek van Jane Austen (gasp, I know). Ik heb al wel veel verfilmingen gezien van haar boeken en aardig wat óver haar gelezen, maar tot mijn eigen grote verbazing was het me nog nooit gelukt om een boek van haar hand uit te lezen. Vol goede moed begon ik aan Northanger Abbey en ik vond het echt vanaf de eerste bladzijde al superleuk. Jane Austen is eigenlijk vooral héél grappig en gevat (en natuurlijk romantisch). Ze is briljant! Om de alinea moet ik wel een keer grinniken. Ik vind het knap hoe ze soms in één zin een heel verhaal vertelt. Dus nu ga ik ook zeker haar andere boeken lezen (stiekem is het één van mijn dromen om ooit nog eens Engelse Literatuur te studeren en dan kun je natuurlijk Jane Austen niet overslaan.)

Ik heb nog meer gelezen, maar daar schrijf ik binnenkort even een aparte update over.

Gekocht
Zelfs ik zie in dat je ook teveel over boeken kunt praten, dus ik zal niet mijn nieuwe aanwinsten met jullie delen. In plaats daarvan laat ik dan toch een soort van boek zien, maar dan ééntje die ik zelf ga vullen. Ik heb namelijk voor het eerst een journal volgeschreven en dus was het tijd voor een nieuwe. Een Leuchtturm dit keer ♥ Het is officieel een bullenjournal, met dus puntjes in plaats van lijntjes, en dat bevalt me tot nu toe goed. Je hebt wat meer vrijheid over je pagina en als je iets wilt tekenen kan dat ook prima.

Film 
Tijdens één van mijn Covid-dagen keek ik de film Everywhere All At Once.

When an interdimensional rupture unravels reality, an unlikely hero must channel her newfound powers to fight bizarre and bewildering dangers from the multiverse as the fate of the world hangs in the balance.

Wauw! Deze film maakte mijn hoge verwachtingen absoluut waar.

Leuk
Vakantie in Zweden, natuurlijk. En dat het weer overal zo prachtig groen geworden is!

Stom
Veel overprikkeld geweest en ik blijf héél moe. Blijft een ding.

Trots op
Deze categorie heb ik toegevoegd omdat a) ik vaak vergeet stil te staan bij wat ik eigenlijk “goed” doe of na hard werken iets heb bereikt en b) we allemaal wel wat trotser op onszelf mogen zijn! Dus stel vooral jezelf ook even deze vraag. Ik ben er in ieder geval trots op dat ik steeds vaker doe wat ik mezelf beloof, zoals naar de sportschool gaan (en dan niet omdat “het zou moeten”, maar omdat ik tijd voor mezelf vrij maak waarin ik voor mezelf zorg, door mijn lichaam in goede conditie te houden).

Muziek

Nick Drake – Pink Moon

Ok, dit lijstje was een beetje laat, maar je weet wat ze zeggen…

Liefs!

Binnen brandt het haardvuur, buiten regent het en op de achtergrond zingt Lizzy McAlphine over hoe het lijkt op het begin van een een film die ze al eens heeft gezien. J. staat te koken en ik zit en schrijf. We grappen altijd dat ik zijn sous-chef ben; ik snijd meestal wat er gesneden moet worden en zet de dingetjes klaar. Hij kookt. Het werkt voor ons.

Vanmiddag lopen we in het bos. Links kabbelt het meer, rechts drupt het vocht van de metershoge bemoste rotsen. Ik zeg dat ik het zo fijn vind dat we altijd over van alles praten. Hij zegt dat ik zo leuk kan vertellen. Ik zeg dat ik vind dat hij wat trotser op zichzelf mag zijn.

Als ik een foto maak op selfiestand (terwijl hij op de achtergrond staat te zwaaien) kan ik het niet laten om te zeggen dat ik zo’n dikke kop heb. Hij geeft me een kus. “Welnee”.

Als we even stoppen en ik mijn tekenboekje tevoorschijn haal merk ik na vijf minuten op dat het al best een klein beetje begint te lijken. Met nadruk op een klein beetje. Hij lacht en zegt dat hij in het begin dacht dat het niks zou worden. Ik geef ‘m een por. “Heee!”

Het is fijn, hier. De dagen voelen lang, alsof je alle tijd van de wereld hebt. Het huisje voelt knus en geborgen. In de ochtenden schijnt het licht op de ontbijttafel en in de late middag op de stapel met boeken naast het bed. We hebben onze muts en winterjas weer in gebruik en eten dagens lunch tussen de locals. In de supermarkt halen we onze favorieten en in de auto luisteren we naar de radiozender waar ze al jarenlang dezelfde Zweedse hits lijken te draaien.

Vakantie is loslaten. Moeilijk, maar als het dan eenmaal lukt, al is het maar even: heerlijk.

Vrijdag was het mijn verjaardag en heb ik heel de dag alleen maar dingen gedaan waar ik zin in had!

Mijn vriend volgde college vanuit huis, dus ik werd door hem gewekt met cadeautjes en een lekkere kop thee. Daarna heb ik nog even lekker liggen lezen en ontbeten. Vervolgens ben ik met Tara een kop koffie gaan doen. Van haar kreeg ik deze mooie rozen, die je op de stoel ziet liggen.

Toen ik thuiskwam stond er een bezorger voor de deur met deze prachtige bos bloemen. Ze kwamen van Kim en haar vriend. Wat een verrassing! Ik voelde me echt super verwend, met al die mooie bloemen van iedereen! Ik stuurde haar deze foto om te laten zien dat ik de bloemen had gekregen.

(Mijn ogen zijn zoals je ziet nog wat dik, vermoedelijk doordat mijn immuunsysteem een optater heeft gekregen… Of misschien valt het jullie helemaal niet op, maar mij wel! Ik heb nu nog steeds last van jeukende oogleden en dat heb ik wel vaker als ik ziek(ig) ben geweest, dus ik vermoed dat het daar iets mee te maken heeft. Iemand de gouden tip voor het boosten van je immuunsysteem?)

Nadat mijn vriend klaar was met zijn colleges zijn we in de auto gesprongen naar Schagen. Ik wilde namelijk langs een boekenwinkel om even lekker rond te kijken én mezelf te trakteren. Deze trok mijn aandacht en nam ik mee.

(Ook grappig: we liepen langs de bibliotheek en aangezien mijn vriend er nog nooit geweest was, gingen we even snel naar binnen. Ik dacht hem even rustig te laten zien hoe het er allemaal uitzag, maar ik was helemaal vergeten dat er een opening was van een feestweek. Mijn collega’s waren erg verbaasd me te zien! En ik hun ook, hahaha. We zijn stiekem snel weer weggegaan… 😉 Hoe leuk ik mijn collega’s ook vind, hoor!)

Na de boekenwinkel was het tijd voor koffie met iets lekkers. Dat deden we bij Peper & Goud. We zaten in de binnentuin, fijn in het zonnetje!

Deze stond al een hele tijd op mijn verlanglijstje en nam ik dus ook mee! Joan van Katherine J. Chen, over Jeanne D’Arc.

En deze dikke pil kreeg ik van mijn vriend. Het vervolg op The Priory of the Orange Tree. Yessss, eindelijk! Echt zin in, om deze te gaan verslinden.

Rond half zes reden we weer terug en besloten we door de McDrive te gaan voor een McPlant. Classy, he? Had ik zin in! We hebben lekker gegeten in de auto op de dijk, met uitzicht over de zee en Texel.

Met het dakraam open, want het was heerlijk weer!

De rest van de avond bestond uit een avondwandeling, een aflevering van Succession (we zitten nog in seizoen 1, dus geen spoilers alsjeblieft) en naar bed met een boek. Héérlijk.

De laatste tien jaar worstelde ik best wel met mijn verjaardag. Het idee dat die dag dan heel speciaal moet zijn en ik mensen moet uitnodigen zorgde altijd voor veel stress. Nu probeerde ik een andere tactiek: doen waar ik zin in heb, geen mensen uitnodigen en me daar ook niet schuldig over voelen. Als iemand daar een probleem mee heeft, dan vind ik dat vervelend, maar het is ook niet mijn verantwoordelijkheid. Daarnaast is het ook allemaal niet zo belangrijk, dus waarom zou ik me er zo druk om maken? Ik moet concluderen dat het goed gewerkt heeft!

Dus ja, zo werd dit meisje hierboven zomaar 33. Ik vind het eindelijk nog wel hartstikke jong!? Op naar 34!

‘I’m back, baby!’ Dat schreef ik op 1 april en bleken een soort van famous last words te zijn, want het tegenovergestelde bleek uiteindelijk waar. Ik voelde me een dag later namelijk alleen maar slechter, dus deed toch maar een Covid-test. Na drie jaar (en heel wat testen) verschenen er eindelijk eens twee streepjes op dat ding.

Ik lach er een beetje om, maar eigenlijk heb ik me de afgelopen twee weken behoorlijk slecht gevoeld! En ik ben nog steeds niet helemaal opgeknapt. Vanmorgen heb ik op zich lekker gewerkt (ook fijn om even het huis uit te zijn), maar ik ben er nog niet.

Vanbinnen ervaar ik een spagaat: enerzijds wil ik lief voor mezelf zijn en tegen mezelf zeggen dat ik me er aan over moet geven. Dat ik het rustig aan moet doen en dat ik mezelf dan vanzelf beter ga voelen. Anderzijds is daar de stem die zegt dat ik me niet zo moet aanstellen en dat ik hup, in de benen moet. Want wat als het gewoon tussen m’n oren zit?

Lees verder